Je rauste op je fiets
en zonder dat je viel
scheurde je van de helling
door de bocht op één wiel.

Ik zei: ‘Weet je nog, die eerste keer?
Jij nog met korte beentjes,
maar toen ik je losliet
reed je zomaar weg in je eentje.’

Ik zei: ‘Dat was in ‘83’
en ik zag hoe je keek:
voor jou al geschiedenisachtig,
voor mij iets van gisteren 
of hooguit iets van vorige week.

Je hing bij de brug
om, staande op één been,
voor je roeiclub te juichen
over de brugleuning heen.

Ik zei: ‘Weet je nog, de vorige keer
dat ik jou nog op moest tillen?
En dat ik je vasthield,
omdat jij naar die bootjes wou gillen?’

Ik zei: ‘Dat was in ‘83’
en ik zag hoe je keek:
voor jou al geschiedenisachtig,
voor mij iets van gisteren 
of hooguit iets van vorige week.

Je zeulde met een krat
vol cola op de trap.
Je zwaaide die naar boven,
zette hem neer met een klap.

Ik zei: ‘Weet je nog, die ene keer
dat jij één fles wou dragen?
Zo’n gezinsfles is zwaar…
Jij liep de hele weg maar te klagen.’

Ik zei: ‘Dat was in ‘83’
en ik zag hoe je keek:
voor jou al geschiedenisachtig,
voor mij iets van gisteren 
of hooguit iets van vorige week.