Van huizen onder slopershand
wordt binnenkant tot buitenkant
met trap en gang.
Waar mammie speelde met haar kind,
stoeit nu de koude winterwind
met het behang.

En in ons eigen interieur
wordt binnendeur tot buitendeur
als bliksemlicht
de huizen rondom röntgenstraalt
en alles uit zijn schuilplaats haalt
in schicht na schicht.

Van al dat onheil en verval
geeft ons de glazenwasser al
een pril begin:
de man maakt bijna geen geluid,
hoe lang al keek hij door je ruit
je kamer in?