Woar ik geboren bin, woar ik de mensen ken,
Dat is mien Grunneger laand, doar aan de woaterkaant,
Woar ie de woorden heuren, dij joen gedachten kleuren,
De ziel van elk verhoal,
Joen aigen toal.

t Dialect is nait van stain, t verandert met de tied,
En as ie onze schrievers lezen, din kin je dij veranderingen zain.
Of Westerwold, of t Hogelaand, ja elke streek zien aigen variaant,
Of Zoltkaamp, Drijbörg of Briltil,
As ie goud luustern heur je t verschil.

Wat moakt t oet, wat moakt t oet, of t nou onkruud is of roet,
Edik blift toch zuur of zoer, en n agrariër n boer,
Of t n vel is of n vlij, moag van streek of schieterij,
Ach, wat moakt t aiglieks oet,
Bakker bakt toch brood of stoet.

Wat moakt t oet, wat moakt t oet, of t nou onkruud is of roet,
Of t n goul is of n vak, boudel mout toch onder dak,
Of t n ree is of n loan, as ie mie mor kinnen verstoan,
Dus wat moakt t aiglieks oet,
Bakker bakt toch brood of stoet.

Woar ik geboren bin, woar ik de mensen ken,
Dat is mien Grunneger laand, doar aan de woaterkaant,
Woar ie de woorden heuren, dij joen gedachten kleuren,
De ziel van elk verhoal,
Joen aigen toal.