Jaer was een filmster en die droeg uitheemse pakken
Bijvoorbeeld jakken
Van Don Kozakken
En tal van vrouwen werden zedelijke wrakken
Zodra heur blikken aan zijn haren bleven plakken
Dus kon hij zwelgen in genotten en gemakken
Zoals cognakken
En feestgebakken
Hetgeen tenslotte zijn gezondheid wel moest knakken
Om nog te zwijgen van de ethica

Hij heette Valentino
Was algemeen gezien, oo-
K al had hij sympathie no-
Pens wufte tralala
Die placht hij bot te vieren
Bij Arabieren
Op hinnekende dieren
Met nachtvermaak daarna

Hij speelde geen Moliere
Maar wel Monsieur Beaucaire
En bij de filmpremiere
Riep men luidkeels: Hoera!
Ik vind hem om te zoenen!
Aldus millioenen
In Labrador en Loenen
En ten Westen van Chang-sha

Ruim anderhalve generatie nu geleden
Was men tevreden
Tot diep in Zweden
Als Valentino over 't filmdoek kwam gegleden
Om aan een vrouwspersoon zijn aandacht te besteden
Door moralisten worden dergelijke zeden
Misschien met reden
Verwoed bestreden
En naar verhouding, zegt men, is de jeugd van heden
Niet zo onschuldig als vanillevla
Tja ja...