De tijd is aangebroken om een woord te wijden
Aan de geschonden reputatie van Herodes Antipas
Die een hele tijd geleden koning van Judea was
Een bloeiend rijkje, aan de Middellandse Zee.

U moet bedenken dat hij ernstig had te lijden
Van de Romeinse overheersing en zijn vrouw Herodias
Farizeeën, Sadduceeën, hoge bloeddruk, ischias
En de ideeën van zijn dochter Salomé.

't Is toch kras, kras, kras
Zei Herodes Antipas
Elk idee, dee, dee, van mijn dochter Salomé
Is weer heel, heel, heel
Helemaal niet rationeel
Van je een, twee, drie.

En haar ideeën leiden vaak tot handelingen
De ene keer was zij vermomd, als de markies van Carabas
Even later zat ze weer met pacifisten in het gras
Het was een duidelijk geval van puberteit.

Haar moeder ergerde zich zeer aan zulke dingen
Daar moet een eind aan komen, zei ze tot Herodes Antipas
Moet je nou weer eens zien die jas, ze loopt erbij als een pias
En dat komt allemaal door jouw toegeeflijkheid.

Antipas, pas, pas
Sprak zijn vrouw Herodias
Heus ze moet, moet, moet
Beter worden opgevoed
Want dat kind, kind, kind
Doet maar wat ze lollig vindt
Van je een, twee, drie.

Kan ik het helpen zei de zwaar beproefde vader
Ze is nu eenmaal artistiek en niet de beste van de klas
En ze kan zich ook gedragen als een echte wildebras
Maar waar het goed voor wezen kan, dat weet je nooit.

Ik heb geen zin, aldus verklaarde hij zich nader
Een predikatie af te steken over elke wissewas
En 'il faut', zoals de Fransen zeggen, que je ne sais pas
Hoe wil je anders dat zo'n meisje zich ontplooit.

En hij las, las, las
Een regeringspaperas
En hij ging, ging, ging
Naar een spoedvergadering
En hij dacht, dacht, dacht
Niet meer aan zijn nageslacht
Van je een, twee, drie.

Ze kon hem spoedig haar ontplooiing laten blijken
Op zijn verjaardag danste Salomé met zwoele tangopas
En in meer en meer ontklede toestand rond op het terras
Het was het klapstuk van het druk bezochte feest.

De gasten wisten niet meer hoe ze moesten kijken
Terwijl haar moeder was vertrokken met een pijnlijke grimas
Maar Herodes Antipas, die niet haar echte vader was
Verklaarde dat het zeer opwindend was geweest.

En al ras, ras, ras
Riep hij om de huishoudkas
En hij zag, zag, zag
Dat er niet veel geld in lag
Dus hij zei, zei, zei
Haal de staatskas er maar bij
Van je een, twee, drie.

Toen mocht de danseres een mooi cadeautje vragen
En om het goed te maken consulteerde zij Herodias
Deze zei: vraag om een hoofd, zoiets komt altijd wel van pas
Ik weet ook iemand die er eentje missen kan.

Wat een sensatie toen het binnen werd gedragen
Met een garnering van olijven, sla en schijfjes ananas
Een takje peterselie en een snufje sassafras
De mensen spreken er nog altijd schande van.

Wel, dat was, was, was
Dan Herodes Antipas
Sterk verguisd, guisd, guisd
Maar vooral erin geluisd
Met dat hoofd, hoofd, hoofd
Want beloofd is toch beloofd
Van je een, twee, drie.