Het is wel vreemd, het valt zo tegen 
Ik ben m’n huis een beetje kwijt 
Ik kan me nergens toe bewegen 
Het is nu een voldongen feit 
Ik kan me niet goed concentreren 
Er gaat van alles door me heen 
Het schrijven van een simpel briefje 
Dat kan ik nu niet eens alleen 

Ik heb de neiging jou te bellen 
Maar ik geef er niet aan toe 
Het is voor beiden zoveel beter 
En jij wil niet dat ik dat doe 
Er komen zoveel mooie dingen boven 
En als een film gaan ze voorbij 
Ik kan het soms nog niet geloven 
Maar ’t werd steeds duidelijker voor mij 

Al weet ik dat het heel m’n leven pijn blijft doen 
En ik mij er misschien wel nimmer mee verzoen 
’t Is onwaarschijnlijk en zo ongelofelijk raar 
Wij houden van maar leven gaat niet met elkaar 
Als ik je zie of zelfs je stem maar even hoor 
Dan breekt er eventjes een zonnestraaltje door 
Dan heb ik zo’n moment dat ik weer van je hou 
Maar leven lukt me niet met jou 

Jouw sporen staan nog in mijn leven 
Die wis je zo maar even niet 
Dat zal nog best een tijdje duren 
En dat kost pijn en veel verdriet 
Het heeft geen zin te blijven treuren 
Toch merk ik dat ik jou nog mis 
Ik kan je niet zo gauw vergeten 
Al weet ik dat het over is 

Al weet ik dat het heel m’n leven pijn blijft doen 
En ik mij er misschien wel nimmer mee verzoen 
’t Is onwaarschijnlijk en zo ongelofelijk raar 
Wij houden van maar leven gaat niet met elkaar
Als ik je zie of zelfs je stem maar even hoor 
Dan breekt er eventjes een zonnestraaltje door 
Dan heb ik zo’n moment dat ik weer van je hou 
Maar leven lukt me niet met jou 
Leven lukt me niet met jou