Ik schrik niet zo van alarmerende berichten
over geweld, wat je in alle kranten leest
En ik schrik ook niet van gestegen werkeloosheid
Dan denk ik: ja, dat zal, dat is wel meer geweest
Er zal ook binnenkort wel weer een crisis komen
Dat heb je eenmaal na zo’n hoge conjunctuur
Dan denk ik, nou; dan doen we maar wat minder nee die dingen,
daar raak ik niet van overstuur

Maar ik heb altijd van die vage angsten
Waarvan ik zelf denk dat het nergens op slaat
Bijvoorbeeld: dat er zo maar op een dag gebeld wordt
En dat er dan een onbekende voor me staat
Die zegt: U weet het niet, maar ik hoor eigenlijk bij u
Ik volg u dagelijks, vanaf uw derde jaar
Nu kom ik bij u wonen en ik blijf altijd bij u
Niet dat die man er staat hoor , maar ja het is toch raar

Ik ben nooit bang voor enge kerels in het donker
En in een vliegtuig heb ik ook geen centje pijn
Dan denk ik: Als we gaan, dan gaan we met zijn allen
Het kan tenslotte elke dag je laatste zijn

Maar ik heb hele andere, onbestemde angsten
waar ik zelf van denk: Hoe kom ik daar toch aan
Bijvoorbeeld, dat ik bij de slager wil bestellen
En dat ik dan in ene niet meer praten kan
Of dat ik bij de giro geld ga halen
En dan ineens zal roepen: Dit is een overval
Nee, niet als grap hoor; zonder het te willen
Iets in je hoofd, gewoon volslagen mal

Ik heb zo’n hekel aan die vage angstgevoelens
Nee, geef mij dan maar een ramp, gewoon, concreet
Een insectenoorlog, of honderdduizend doden
Of een botsing met een andere planeet
Of al het drinkwater in Nederland vergiftigd
En hoewel dat straks gebeurt, dat ziet toch een leek?
Schrik ik daar niet van; nee, ik lig nachten wakker
Bij het idee, dat ik ooit uit een bibliotheek
een roman zal lenen, met mijn eigen leven
Waar mijn hele levensloop beschreven staat
En dat ik ergens in het midden stop met lezen
want ik wil niet weten hoe het verder gaat

Dood en rampen zijn gedachten
waar ik denk ik wel aan wen
Nee, mijn angst is meer,
dat ik er eigenlijk niet ben