Weet je nog mijn kleine vogel
Weet je nog mijn zielepoot
Dat je met gebroken vleugels
Heb gevonden in de goot
Dat ik je heb meegenomen
Voorzichtig in mijn beide handen
En dat ik zo ben thuisgekomen
Je vleugels spalkte die je verlamde
Je werd mijn kleine huisbewaarder
Die ik ’s avond urenlang
Vanuit mijn stoel kon observeren
En soms jij mij vanuit mijn hand
Maar die ook dagenlang kon dromen
Stil tegen de vensterruit
Luisterend naar andere vogels
Zij riepen jou ‘kom kleine duif’

Om met hun mee te vliegen
Eindeloos mee te vliegen
Boven de daken zweven
Jezelf uit te leven
Met een paar nieuwe vleugels
Toornend boven de heuvels
Altijd maar cirkels draaien
Tot de wind je zou verwaaien

Misschien naar verre landen
Over de horizon
Zo vloog je uit mijn handen
Ik keek je na zolang ik kon
Maar de hemel zij geprezen
De andere dag was jij er weer
Pikte de kruimels van mijn tafel
Wipte de kamer op en neer
En nu kom je alle dagen
’s morgens even bij me langs
Zomaar uit de hemel vallen
De vleugels keurig in balans
Edele fijne duif
Kom met je vredestak
Ontwijk het hagelschot
Kom en til mij op

O kon ik maar met je vliegen
Eindeloos met je vliegen
Boven de daken zweven
God al was het maar even
Ja had ik een spanwijd vleugels
Dan zou ik boven de heuvels
Altijd maar cirkels draaien
Tot de wind ons zou verwaaien