Een jonge vrouw knuffelt haar baby
En die zal weldra slapen gaan
En ze neuriet daarbij een melodietje
Tot in de keuken - dan blijft ze staan
De radio heeft haar doen zwijgen
Er volgt een extra nieuwsbulletin
Ze luistert verbaasd
Maar eventjes later zit ze verslagen
En dan knakt er iets
Wat ze binnen voelt en dat ze herkent.

En juist terwijl ze dacht te zijn gehard
Gewend was aan een bestaan apart
Snikt ze en beseft ze eens te meer
Ook al verstop je dan een hoop verdriet
Harteloos dat ben je zeker niet
Ja, ook een stenen hart, dat huilt wel eens 'n keer.

Cambodja, ja, opdat we niet zullen vergeten
ook al drijf je er dagelijks steeds verder vanaf
Daar werden hele dorpen uitgemoord in koelen bloede
Waarna een bulldozer zo'n plek veranderde in een massagraf
En toch op den duur - word ie immuun voor al die beelden.

Je zag ze te veel, ja, te vaak in het journaal
En dus schakel je over
En je valt in de film "The Killing Fields" En die onderga je
Ja, als het ware, driedimensionaal.

En als je dan opstaat om naar bed te gaan
Ja, dan ineens pinkt er een traan
Tranen, je kijkt in de spiegel, biggelen neer
En daarmee weet je dan weer als je die ziet
Harteloos dat ben je zeker niet
Ja, ook een stenen hart, dat huilt wel eens 'n keer.

Wanneer ik 's zomers, na een lange hete werkdag thuis kom
En dan de kamperfoelie in de avond ruik
Ja, dan weet ik pas, hoe blij ik ben, zeg maar gelukkig
Met binnen handbereik, de sangria, koud in de kruik
Ja, dat is het uur waarop de vlinders en de vogels rusten
En dan is het net alsof mijn hart zingt
Ja door de sfeer
Hoewel ook ik weet
Uit ervaring ondertussen
Er komt een tijd
Ja eens op 'n dag, dan huilt het weer.

En ook al ben je dan blijkbaar nog zo goed
In het verwerken van je tegenspoed
Er komt een dag, ja dan huil je weer
Al lijk je tien keer harder dan graniet
Harteloos dat ben je zeker niet
Ja, ook een stenen hart, dat huilt wel eens 'n keer.