Ze hebben je poëzie niet begrepen
Je bloemen liefde en dood
Je hebt het terug verwezen
Ze stonden niet aan jouw kant
Je hebt toen je gedichten verbrand
Nu zweef je boven de afgrondrand.

Hé kom aan en laat ons gaan
Er is een tijd van komen en gaan
Dus kom mee m'n lentekind
Gedreven door de voorjaarswind
We lopen samen in de zon
En kijken niet meer achterom
En wat ze denken laat ons koud
Ze kletsen toch of je feest of rouwt.

Ik heb geen spijt of hoe dan of hoe dan ook maar wel een streven
Ver weg van hier te gaan, een beter leven
een met alles wat ik nu nog heb
Een horloge aan mijn vest
En met een maling aan de rest.

Er is een twijfel in je hart en je gedachten
Je weet niet wat er komen gaat en toch wil je niet wachten
Er smelt een laatste restje trots wachten
Je afscheidstraan valt in 't stof
Maar kijk de nevels trekken op.