Dit café is altijd open
Het is er vrijwel iedere dag
Op ieder uur zaterdagavond
Er is niet veel wat hier niet mag
De bierkraan is er aangesloten
Rechtstreeks op de brouwerij
Dus kan het niemand iets verdommen
Of het september is of mei

Ik rammel daar op de piano
Maar een ding doet me wel verdriet
Ik mag hier alles behalve zingen
En zeker niet een vrolijk lied
Of ik nou Bach speel of de Beatles
Of daar gewoon iets tussenin
Ze vinden alles even prachtig
Zolang ik speel en maar niet zing

Wanneer de avond nog vrij jong is
Gaan de beentjes van de vloer
Dan is het haast niet bij te benen
En voor mijn vingers een hele tour
Ja dan lijkt het hier wel kermis
Een feestje in een boerenschuur
Met steevast op het einde
Een polonaise van een uur

En ieder heeft zo zijn verhalen
O als ik die ellende hoor
Dan voel ik mij soms een kapstok
In het huis van de pastoor
Maar naar gelang de avond vordert
Krijgen ze dorst en da’s niet mis
En medelijden met zichzelf
Dan weet ik al hoe laat het is

Dan gaan de poppen aan het dansen
Vliegen de stoelen heen en weer
Soms kan ik het sussen met het volkslied
Net zo als de laatste keer
Toen werd de zaak weer eens beklonken
Uitgepraat en bijgelegd
De lieve vrede weer getekend
En ik zong vrolijk en oprecht

Of iemand dat verkeerd opvatte
Die sloeg zowat mijn gevel in
En sinds die tijd weet ik het zeker
Een vrolijk lied heeft hier geen zin
Ach wie weet over wat jaren
Dan wordt ik boswachter of zoiets
En wanneer ik dan in het bos alleen ben
Wie weet zing ik dan een vrolijk lied