Zal ’t liedje klaar zijn of niet af
mijn laatste liedje, mijn laatste liedje
neem ik de clou mee in mijn graf
als ‘k zie ik zie, wat jij niet zietje?
zo’n onaf lied staat fijn klassiek
en ‘k word onsterf’lijk onder mijn zoden
De Winkler Prins prijst mijn lyriek
zegt: “Hij’s ons veel te vlug ontvloden!”

Er komt een literair essay:
“schreef hij nu Kunst of Kitsch of beide
had hij talent of LSD
hield hij ’t met knapen of met meiden?
Bedoelde hij daar, wat’k nu voel
of is’t een cloutje op afbetaling
en voelde hij wat’k nu bedoel
neemt hij ons doodleuk in de maling?”

Een kunstgenootschap, grijs e wijs
geeft mij, omdat’k toch ook poëet ben
postuum een aanmoedigingsprijs
met het idee: je kunt nooit weten…
Een probleem blijft, dat is niet mis
stel dat’k het afmaak, mijn laatste liedje
niet wetend dat ’t het laatste is
met voor de Buma een copietje…

Onsterf’lijkheid ben ik kwijt
hoe kan’k me daar ’t best tegen borgen…?
hoe rijm’k me in de eeuwigheid…?
Juist!... let op als u langs komt, morgen
U komt beschermend op me af
zoals u ’t graag doet bij een berooide
dan brul ik, met één pen in ’t graf:
“Stilte!!... ik schrijf mijn Onvoltooi-…”



Tekst en muziek: Dick Poons