Een oude zeeman zit op een bank
aan de waterkant
In gedachten ziet hij weer het land
daar aan de overkant
En de meeuwen varen met hem mee
naar die tijd van weleer

Maar de zee, ja de zee
draagt z'n hart voor altijd met zich mee
Maar de zee, ja de zee
draagt z'n dromen voor altijd met zich mee

Toen was hij nog sterk en jong
Zijn hart bruingebrand
Hij denkt nog vaak hoe alles begon
Z'n eerste afscheid aan land
Nu zit hij hier met zijn stok en zijn hoed
Als 't einde van een mooi boek

Maar de zee, ja de zee
draagt z'n hart voor altijd met zich mee
Maar de zee, ja de zee
draagt z'n dromen voor altijd met zich mee