Oh, ik droom nog zo vaak weer in Moskou te zijn
Waar ik danste met haar bij het feest op het plein
Nooit vergeet ik de blik in haar ogen, die straalden als sterren bij nacht
En een stem in m’n hart zei, op haar heb je altijd gewacht
En ik sliep vele nachten met haar
Want wij hielden zoveel van elkaar
En ik wist, oh, het afscheid wordt zwaar, ja zo zwaar

En ze zei, ik ga mee om steeds bij je te zijn
En ze reed met me mee naar de muur van Berlijn
En daar heb ik met haar toen in ’t donker de sprong in de vrijheid gewaagd
Maar een kogel van één van de VOPO’s die heeft haar geraakt
En ze zei, wacht niet langer op mij
En ik wist alles is nu voorbij
Want ze stierf in m’n armen bij mij, dicht bij mij

Bij de muur van Berlijn staat een graf met een steen
En zo vaak als ik kan, ga ik daar even heen
En ik leg rode rozen op ’t graf van m’n Nina waar ik zo van hield
En besef dat een wereld zo dom ons geluk heeft vernield
Want zolang als de angst nog bestaat
En zolang als er plaats is voor haat
Ja. zolang komt de liefde te laat, veel te laat