Oh het leven is hard,
we toekomst is zwart,
we gaan er uiteindelijk allemaal aan.

Maar je ken toch proberen,
met wenden en keren,
wat vreugde te zien in ons aardse bestaan.

Want we zagen jou op je familiedag,
en jongen, wat had je het zwaar.
Jij zei dat het aan de familie lag,
en ja hoor, je knikte naar haar.

Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.
Als zij toen niet geboren was,
had jij nou mooi geen vrouw.
Als zij er niet geweest was,
lag jij s'nachts in de kou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.

Op dag één dat ze jou zag,
meteen toen ze jou zag,
dacht zij, "Nee mijn God, alsjeblieft deze niet!"
Want ze zag voor haar dochter,
haar bloedeigen dochter,
wel meer dan zo'n halfzacht verdacht stuk verdriet.
Maar manmoedig heeft moeders dat ingeslikt,
zich knap over jou heen gezet.
Wees jij nu zo blieft als ze jou nou flikt,
je hoeft toch niet met 'r naar bed?

Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.
Als zij toen niet geboren was,
had jij nou mooi geen vrouw.
Als zij er niet geweest was,
lag jij s'nachts in de kou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.

Lalalalalala....

Als zij er niet geweest was,
lag jij s'nachts in de kou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.
Hou toch van je schoonmoeder,
ze houd toch ook van jou.