Eindelijk!  Na 40 jaren werken
kreeg ik de tijd om het rustig aan te doen.
Maar van die rust is echt niet veel te merken,
want ik geef nog alle dagen van katoen.
M’n dokter zegt dat ik me moet ontspannen
want zoveel stress, nee,  dat is  niet echt gezond!
daarom probeer ik alles goed te plannen
toch krijg ik mijn programma niet meer rond!

De weken zijn nu veel te kort,
want ik ben alle dagen op de hort
en ik loop de benen van onder m’n lijf!
Mijn  agenda staat weer overvol,
en mijnen tikker slaat op hol
en denk nu niet .... dat ik  weer overdrijf!

Het is geen leven!  ‘t Is niet te doen!	
Waarom wou ‘k zo graag met pensioen ... gaan? 
Het is geen leven!  ‘t Is niet te doen!				
Ik had vroeger toch nooit zoveel te doen!

M’n dochter gaat haar huisje renoveren
dus vraagt ze : “Pa? Steek jij een handje toe?”
M’n zoon die wil z’n zolder isoleren
en zegt:”Hé, pa! Jij bent toch nog niet moe!”	
		
Maar zelf moet ik ook nog aan den bak
want ik wil zonnepanelen op m’n dak
en in m’n tuin een hele grote regenton!
Mensenlief, ik word nog zot
met zoveel werk in m’n eigen kot
en ik moet nog trainen voor de dodentocht!

Het is geen leven!  ‘t Is niet te doen!	
Waarom wou ‘k zo graag met pensioen ... gaan? 
Het is geen leven!  ‘t Is niet te doen!				
Ik had vroeger toch nooit zoveel te doen!

Elk jaar voel ik me meer en meer  versleten
als m’n dokter vraagt hoe het verder met me gaat.
Hij checkt me grondig en wil alles weten
van m’n hart en van m’n bloed en mijn prostaat.

Elke keer krijg ik dan weer een sermoen
want ik zou het heel wat kalmer moeten doen
als ik ooit nog iets wil geven aan een donorbank.	
M’n lever en m’n nieren en m’n bloed
en m’n longen zijn waarschijnlijk ook nog goed,
maar m’n hart heeft toch wel ... veel te veel geklopt!
	
Voor zoveel mensen en zo intens,
misschien wil het ook met pensioen gaan.
Daarom heb ik nu nog één grote wens :
laat mij alsjeblief nog wat verder doen!