De fabel van de walvis en de haai (met een i zonder j)
Een haai zong, vond hij zelf bijzonder fraai  (met een i zonder j)
Alleen de walvis vond het maar lawaai (met een i zonder j)
Die sprak: laat je niet in met dat soort dingen
Het spijt me dat ik me ermee bemoei   (met een i zonder j)
Maar schei nou toch eens uit met je geknoei (met een i zonder j)
Want eigenlijk is het gewoon geloei (met een i zonder j)
Je weet toch, dat alleen de vogels zingen?

De haai sprak: sorry dat ik even geeuw  (met een u en een w)
 Maar ik zing heel wat mooier dan een meeuw (met een u en een w)
Een kraanvogel, een reiger en een spreeuw (met een u en een w)
Dus daarom kan jouw theorie niet kloppen
En bovendien: wat ik hier doe is nieuw (met een u en een w)
Dat voel ik als dat kon tot in mijn kieuw (met een u en een w)
En nou rijmt enkel nog het woordje ‘hieuw’  (met een u en een w)
Maar goed door jou laat ik me dus niet stoppen

Daarop verschenen honderd andre haaien (met een i)
Een enk’le goeie maar ook hele kwaaie (met een i)
Die om de walvis rondjes gingen draaien (met een i)
Vol met bedoelingen die je kon raaien (met een i)

Dus sprak de walvis dadelijk: ik gooi (met een i zonder j)
Mijn handschoen in de ring van dit toernooi (met een i zonder j)
Wat je daarnet zei was een goed pleidooi   (met een i zonder j)
Ik zie nu in dat ik je kan waarderen
Al zijn je vrienden ook van laag allooi (met een i zonder j)
Ik ben liever bewonderaar dan prooi (met een i zonder j)
Dus geef ik toe: je zang is prachtig mooi (met een i zonder j)
Enfin, van kunst genieten moet je leren