er zijn soems dagen
da g'aa zit af te vragen:
"hoé komd'al de leed terecht' oep dees planeet?"
"al die mizere"
"van kind'ren die kreveren tussen moord, en brand"
"in 'n ârm land"

ge ziet die beelden 
en zèlf leefd' in weelde
en ge wet ...dat gij ...'n bitje schuldig zij ...
we doed' intussen
oem-aa-geweten wa te sussen ?
wel, ge zegt: v'ruit... ik deel 'n almoes uit !!!

...die wilde dan nog, verdekke (die zulde ...) 
van oe lasten af gon trekken 
dus ge doe... terzelfdetijd 
on liefdadigheid... profijt... !

aan alles wende 
zelfs on de grootst' ellende 
want ge zie ze thuis 
gezellig véur de buis... 
mè vraaw en 't kindje 
ba e koekske of e pintje 
en oe ziel is voos... 
ge weurd' harteloos...

veronderstelt nà:
ik woon nie hiér, mor ik woon ginder ...
d'r had'k vruger al niks... nee hemm'k nog minder,
mijn kind is ziek... 'ne mens in nood
en gebeurt er niks... is't morgen misschien dood,
gij ziet da daar, véur aawen televieze ...
maakt dan da'k mijn kind nie moet verliezen ...
dààrom smeek 'k: ... rijkemensen-lief,
laat ons nie vallen... astemblief...!

... helpte liefst in't eigen landje 
hier ons kind'ren eerst'n handje? 
dat is schoon... want z'hemme pijn, 
't zouw' u kind, ook kunnen zijn... 
of 't mijn...

en zijn er dagen
da g' aa zit af te vragen:
hoé krijg 'k al de leed... hier weg oep dees planeet... ?
awel, sè makker,
houd' oe geweten wakker... helpt zwart én blânk,
héél oe leven lânk ...
levenslânk ...