Lot ons stoppe, mè die komedie
want die speel ik nimmer mee, mmmm..
‘k zien ni langer, nog enige rede
’t weurdt mij teveel…naa zeg ik "nee"

v’r de vriende, en v’r de gebure
d’r ware wij ’t veurbeeldig paar, mmmm…
mor binnenskamers, tusse vier mure
was daar ni veel nimîer van waar…

wie was schuldig..wie zal het zegge
lee g’ et on aa, of lee g’ et on mij, mmmm…
och, ’t is onzinnig, om da d’ uit te legge
het lee gewoon on allebei

al die jare, duurden eeuwen
en de verveling wier te groot, mmmm…
we verleerden, zelfs om te schreeuwen
want ons gevulens waren dood

wa blèft ‘r over van da schoon begin
van ons hartstocht…van da vuur
al wa d’ ons rest is e verknoeid gezin
en dîe prijs is mij te duur

blijve we same, veur de kind’re
of mor veur de schone schijn, mmmm…
mor moet die komedie, ons dan verhinde’re
om eind’lijk is oprecht te zijn

kom…kom lot ons stoppen, mè die komedie
want we doen mekaar mor pijn, mmmm…
lot ons uiteen gaan…mor dan in vrede
dan late w’ ons zien lak a we zijn