Holadijoo... holadijee... Juul Caesar... avé

In den tijd van de Romeinen,
en van grote Juul Caesar...
reej’ d’r nievrans nog gîen treinen
dus kwam hij… mè peird en kâr…
stillekes afzakke tot hiére...
toen zag hij e peleton,
Eburonen en Trevieren…
a kwam, a zag… en overwon...!

Toen ging hij z’n lief wa kussen,
want de Juul, da was ‘ne man…
en hij hakte ondertussen
de Menapiërs in de pan…!
muug-gekust, en muug-gestreden
kropen hij én zijne sjoe…
dan mè stijve lijf-en-leden
in ‘ne zachte lits-jumeaux...

Avééé… Caesâr…

’s Anderendaags schreef h’m nor Rome,
mè z’n lief in handbereik:
‘k heb vannacht hier ligge dromen,
van ’n héél klein keuninkrijk...!
waar Menapiërs en Trevieren
mè getweeje... as da kon,
same kreikelen en pintelieren
oep de wijs van den Brabasson...!

En waar af en toe nog nen "blauwvoet"
mor Sabena nimmer vliegt
en Mathil’ oep e Lakens’ landgoed
’n klein keuninginnneke wiegt...
waar ze béter zèn in staken
dan in spraaktechnologie,
en mor nief’ partijkes maken
tot ’n partij-kakafonie...!

Avééé… Caesâr…

Zijnen droom is uitgekomen
dus, van Caesar mag allicht
feit’lak weurren aangenomen
dad’ hij België hee’ gesticht...
naa mor pas, hebbe wij vernomen
uit slecht-ingelichte bron
dat ‘r nieven tekst go komen
oep den aawen Brabasson:

Avé Caesar, éérste keuning van de Belgen
volges ons zedde gij ‘ne wreë kadee…
‘ne wijvezot, en nor ’t schijnt oek ‘ne gezellige,
toch kwaamde nooit, oep radio of teevee
naa meugde gij, bajons oep de cee-dee
holadioo, avé oladiee…!!!