klein Gustafke was ne snotter van e jaar of zeve, acht 
rot bedorve, enig zoontje, deur de bomma grootgebracht 
Vader hee d'n vast posieseke, Moeder werkt van armoei mee 
want nen auto en nen bufstek, koopte gij ni van een pree 
zèn z'alle drij dan 's avonds thuis, dan zee da lelijk klein gespuis

sè Va mokt gij m'n huiswerk, en Moe doe gij mor mee
ik heb na d'r giênen tijd veur, want 't is Mannix op T.V

later ging hem naar de vakschool, en daar was 't 'n dikke nul 
mor hij mokte elke meester, na 'n week al horendul 
en hij haalde niks dan buize, ieder schooljaar opternief 
mor hij dronk al, en hij smoorde, en hij vree al mè e lief 
en kwam hem 's avonds dan nor huis, dan zee da lelijk groot gespuis

seg Moe geft mij wa cente, en Va geft mij de car 
want me lief die woont in Kontich, mè den tram is da te var

de Gustaf is moete trouwe, hij wier zevetien in april 
zij was veftien jaar en hallef, en ze pakte nog giên pil 
toen de kleine wier gebore, zee de Staf : "ik zèn gesteld . .
ik trek na veur ons gedrije, hiêl diên hoop mè kindergeld,, 
na stottem ied'ren avond thuis, en zee: "ik breng da klein gespuis,,

seg legt diê kleine proper, ik gon 'n biljarke doeng
mijn madam die gon danse en is vies van platte joeng

toen diê kleine nog gin jaar was, lag hem zat in zijn voituur 
en zijn eerste woordjes ware. . "geft mij mor ne whisky-puur,, 
attem zes jaar wier seg wette wa cadeaukes dattem koos 
marihuana-sigaretten en nen boek van Hugo Claus 
geft Staf diê nor z'n voete thuis, dan zee da lelijk klein gespuis
seg Va, g'hèt na al honderd, go deur en trappet af , 
want mijn Bomma zee: "diê kleine da d'is hiêlemol de Gustaf...,,