den Bompa … diên ouwen Bompa
allé wa vangde d’r mè aan
den Bompa … diên ouwen Bompa
lot diê gerust z’n gange gaan
want in z’n binneste … denkt ‘m gedome
ge kunt ‘r allemaal … is achter kome
den Bompa … diên ouwen Bompa
diê hee balange nog … ni afgedaan

hij is er twee-en-zeevtig en allank gepensioneerd
mor niemand zou da zegge hij is altad gesoigneerd
en hij was vreuger ba den troep ne kolonel
dattem z’n eige ni lot doen, da begrepte wel
hij wet a alles beter tot verdriet van alleman
surtout van de famille .. die krijge d’r iet van
die zegge Bompa lief, kom doe nà ni zo maf
en zet die plaat van Sambr’ et Meus’, nà eindelijk is af

het vrouwke van den oudste zoon hee feitlijk éne wens
den Bompa nor nen home dan krij ze later al z’n cens
mor Bompa zee: mor kind waar holde da nà uit
over me lijk wa denkte na, ik gon me kot ni uit
na diên hoop gezever trok ‘m ba de joengste-n-in
d’r was ’t ook giêne vette, en al van in ’t begin
en toen ze vroege Pa .. wa wilde astemblief
dan zee ‘m ‘k woon het liefste ba, menne kleinzoon en ze lief

en ba da d’hiêl joenk koppel wazzet ook gin koek en ei
want Bompa diê zat overal mè zijnen bebbel bij
en toen ‘m smoorverliefd wier op ’n joenge weef
vroeg alleman zich af waar hij ,mè zijn gedachte bleef
mor ’t feesje is ni deurgegon, hij zat in de puree
toen zee de kleinzoon: Bompa … we krijge nen bébé
en Bompa lief zee toen: och joenge gîene schrik
wie veur dîe kleine zal zorge … awel da zennekik