't Is niet zo makkelijk om een tekst te verzinnen,
met een thema waar nog niemand over zong.
Slechts een paar onderwerpen schoten mij te binnen,
maar geen enkel was geschikt voor deze song.
Er is daar verder bijna niks aan uit te leggen,
omdat de schrijver van dit lied zijn dag niet had.
Maar er is één ding wat ik u nog wel wil zeggen:
't was de terreur van het onbeschreven blad.
En daarom ging ik naar mijn stamcafé,
om iets te drinken met Camillo en José.

van mijn vrienden van daarnet
kreeg ik een rare sigaret, 
met de geur van kamperfoelie en dat vreemde silhouet
in de vorm van een trompet,
of was het eerder een cornet, 
't was in elk geval een rare sigaret.

Me encontré un dra apuro
al fumarme ese puro
Que costaba mas de un duro en el bar
un Homo fofonero
met pico del cocotero
bafo lara il sombrero y fui parar
al fonfo de un abismo
en un mar de cataclismo
en un show de illusionismo singular
lo sé, me lo han dicho, Que bailé
con un bicho, pero Yo:
no sé Bailar

Toen heb ik uren zitten turen naar structuren en   sculpturen van figuren
aan de muren van 't café.
In een waas van tien Gauloisen heb ik glazen omgeblazen
en de bazen, in extase, deden mee.
Alle scheuren in de deuren kregen kneuterige kleuren
met de geuren der likeuren op den toog.
En ik zag miljoenen schoenen die mekaar stonden te zoenen
maar dat kwam omdat ik mij .... vooroverboog.