Het was in '68 toen ik den Bono tegenkwam,
hij stond zich schor te schreeuwen op de barricaden.
Ze legden met hun acties het gewone leven lam,
hij had zich aangesloten bij de radicalen
Ik... ik werd pas wakker zo onschuldig en zo bleu
maar ik wist van welke kant de wind kwam waaien
en ik probeerde me te handhaven in dat welbepaalde milieu
en dat lukte, mits wat wringen en wat draaien.

Den Bono werd mijn mentor, mijn goeroe en sindsdien
zei hij mij dat ik Jack Kerouac grondig moest lezen,
dat ik absoluut naar Zappa naar Captain Beefheart moest gaan zien
en ook op welke betoging ik moest wezen...

Intro

Strofe 2:
Ik zat elke avond bij den Bono op café
waar we tot diep in de nacht filosofeerden.
De verbeelding aan de macht, en iedereen moest mee
dat was wat wij tenminste toch hartstochtelijk probeerden.
Maar de tijd die stond niet stil en elke nieuwe trend
werd ook de nieuwste hype, dat is niet te vermijden
en het werd duidelijk voor iedereen die zijn verleden kent:
de geschiedenis herhaalt zich op gepaste tijden.

(begin drum & bas):
Zwarte vlaggen aan de schouw, er stond "No Future" op de muur,
de anarchie was weer even in de mode,
maar ook dat heilig vuur doofde na een korte duur
en den Bono dacht er't zijne van... en blowde

Intro

Maar het ging niet goed me Bono, zo ging toch het gerucht,
hij was zwartgallig en zeer teneergeslagen.
Zocht zijn heil in de chemicaliën, hij was voor alles op de vlucht
hij was het beu zijn idealen na te jagen.
Niemand kon vermoeden dat hij op die donkere nacht
met een vreemde doffe blik in zijn ogen
er met een niets ontziende en vernietigende kracht
voor de laatste keer nog eens goed is ingevlogen.

En de glazen aan de tapkast waren 't eerste aan de beurt,
gevolgd door de tafels en de stoelen,
in zijn blinde razernij en in zijn onmacht meegesleurd
en in zo'n hitte is het moeilijk om af te koelen

Intro

Niet zolang geleden kwam ik terug in zijn café,
't was een taverne geworden...
En uit een glazen kopje dronk ik een warme lindenthee
en niets herinnerde me aan die vroegere periode;
Den Bono had mij niet herkend, hij leek nogal verweesd,
en ik wist niet goed wat zeggen of wat vragen
aan een man met destijds zo'n stijf opgewonden geest
maar hier en nu tot in zijn diepste droom verslagen.

En ik dacht aan de woorden van dat liedje van weleer:
"The times they are a-changin'"
Wel, bedankt beste Bono, ik heb veel van u geleerd;
die andere tijden konden wij zelfs niet vermijden...