De dochter van de hereboer
zat heel stil voor 't raam
ze staarde in de donk're nacht
in ieder oog 'n traan
haar vader wilde
dat hij man 'n rijke graaf zou zijn
daarom kon zij niet slapen gaan
en deed haar hart zo'n pijn

Ze hield alleen maar van die werkmanszoon
haar vader gaf aan hem z'n brood en loon
des morgens vroeg de hereboer :
"Mijn kind, wat scheelt er aan ?
Je bent vandaag zo bleek en stil
wat heb ik jou misdaan ?"
Toen vloog ze om haar vader's hals
en snikte vol verdriet :
"Ik hou zo van die werkmanszoon,
'n ander wil ik niet"

Toen sprak de rijke hereboer :
"M'n lieve kind, hou moed !
Hij zal niet langer knecht meer zijn
ik geef hem geld en goed.
Hij deed al jarenlang z'n plicht
en diende mij steeds trouw.
Daarom geef ik hem nu heel graag
m'n dochtertje tot vrouw".