de ljochten yn de spegel ferdwine efter my
de stêden kleurje read ik ryd der oan foarby

allinnich yn de polder tusken hjoed en moarn
troch de smoutte fan de nacht wêr 't it lûd is ferstoan
moarn sil de sinne skine foar my en begjin ik opnij
ferdwynt de pine yn my en begjin ik opnij

de moanne skynt oer it wetter en de diken jouwe ljocht
myn ferlangst haw ik folge mar ik fûn net wat ik socht
ik wie dagen yn de frjemte noch nea wie ik safier
yn in stêd sûnder leafde wêr 't de kjeld fielber wie

moarn sil de sinne skine foar my en begjin ik opnij
ferdwynt de pine yn my en begjin ik opnij

safaak haw ik dizze wie al riden en wie it tsjuster yn myn hert
wie it isskâld om my hinne en wie ik warch leech en let

moarn sil de sinne skine foar my en begjin ik opnij
ferdwynt de pine yn my en begjin ik opnij
sil de sinne skine foar my en begjin ik opnij
ferdwynt de pine yn my en begjin ik opnij opnij