De Kast
De Kast - Eltse Grins Foarby (+dutch Translation) lyrics
Your rating:
It read beskynt de greiden, de jûn falt oer de mar Dêr stean se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har Se stean foar harren hutte, fan pôlen, liem en reid Syn hân leit op har skurte, hy wurdt mei koarten heit It jier hast fyftjin hûndert, feroare maatskippij Se lije der net ûnder, se fiele harren frij Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlochspaad Mar wêr't se eins foar steane, no dat wurdt er nea gewaar Dochs ha se neat te kleien en al hawwe se gjin jild It iten dat se krije is de rykdom fan it fjild It jier hast fyftjin hûndert, in nije hearskippij Se bûge der net ûnder, se bliuwe altyd frij Chorus: De sinne skynt al ieuwen oer ûs lân Bringt de iere moarn, eltse dei opnij De wyn hellet noch alle dagen oan Giet fan lân nei lân, eltse grins foarby It read beskynt it kampke, de jûn falt oer de stêd Dêr boartet in lyts famke, noch in skoftsje, aanst op bêd Se jeuzelt hûndert út, de taal dy't mem har bybrocht hat Har heit ropt troch it rút dat se nei binnen komme moat It jier no hast twa tûzen, Europa dat wurdt nij It famke sjongt en dûnset en laket dan nei my Chorus ------------------------ Dutch translation: Het rood beschijnt het weiland, de avond valt over het meer Daar staan ze met hun beiden en hij kijkt nog eens naar haar Ze staan voor hun hut, van pollen, leem en riet Zijn hand ligt in haar schoot, hij wordt binnenkort vader Het jaar haast vijftienhonderd, veranderde maatschappij Ze lijden er niet onder, ze voelen zich vrij Er is vaak wel wat aan de hand, hij moet soms op oorlogspad Maar waar ze eigenlijk voor staan, nou dat wordt hij nooit gewaar Toch hebben ze niets te klagen en al hebben ze geen geld Het eten dat ze krijgen is de rijkdom van het veld Het jaar haast vijftienhonderd, een nieuwe heerschappij Ze buigen er niet onder, ze blijven altijd vrij Refrein: De zon schijnt al eeuwen over ons land Brengt de vroege morgen, elke dag opnieuw De wind haalt nog alle dagen aan Gaat van land naar land, elke grens voorbij Het rood beschijnt het wijkje, de avond valt over de stad Er speelt een klein meisje, nog een poosje, zometeen op bed Ze brabbelt honderduit, de taal die moeder haar bijgebracht heeft Haar vader roept door het raam dat ze naar binnen komen moet Het jaar nu haast tweeduizend, Europa dat wordt nieuw Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij Refrein