't Is een vreemde ziekte die ze hebben
Zo tegen Pasen, zo tegen Pasen
Ze zien alleen maar stof en spinnewebben
Zo tegen Pasen, zo tegen Pasen
't Ruikt naar terpentijn, amonniak en schone plinten
Een ramp voor alle mannen, van alle gezindten

    Ze zijn weer aan 't vegen
    Tot 's avonds half negen
    Ze schrobben en ze boenen en ze poetsen en ze soppen
    Ze zuigen en ze willen aldoor matjes kloppen
    Ze zijn weer aan 't vegen
    Wij kunnen daar niet tegen
    Wij zitten in 't stof
    O, wat een sof, wat een sof, wat een sof

Wij, mannen, kunnen nergens rustig zitten
Zo tegen Pasen, zo tegen Pasen
Dan zijn ze weer de muren aan 't witten
Zo tegen Pasen, zo tegen Pasen
't Is niet om te lachen, 't is alleen maar om te huilen
Wat heerlijk moet 't zijn om 'ns fijn te vervuilen

    Ze zijn weer aan 't vegen
    Tot 's avonds half negen
    Ze schrobben en ze boenen en ze poetsen en ze soppen
    Ze zuigen en ze willen aldoor matjes kloppen
    Ze zijn weer aan 't vegen
    Wij kunnen daar niet tegen
    Wij zitten in 't stof
    O, wat een sof, wat een sof, wat een sof