Nou heb ik eindelijk een luisterspel geschreven
En ’t is heus al zeg ik het zelf, bijzonder sterk
Maar als ik ’t aan mijn familie voor wil lezen
Moet iedereen ineens weer ergens anders wezen 
Ze hebben nooit eens interesse voor m’n werk
Zodra ik ook maar iets erover zeg
Dan lopen ze maar plompverloren weg
 
   Ze luisteren niet
Nee, ze luisteren niet
Er gaat misschien een groot genie verloren
Ze hebben het te druk
Daar sta ik met m’n stuk
En niemand, niemand, niemand wil het horen

Toen William Shakespeare z’n Hamlet had geschreven
Nou ja, toen zal ’t ook precies hetzelfde zijn gegaan
Als ie ’t voorlas, ging z’n vader zitten slapen
En ook z’n zuster zat er aldoor bij te gapen
En William’s moe heeft onderwijl de was gedaan
En als ie kwam bij: “To be or not to be”
Dan zaten ze te snurken alledrie
  
   Ze luisteren niet
Nee, ze luisteren niet
Er gaat misschien een groot genie verloren
Ze hebben geen benul
Ze vinden ‘t flauwekul
En niemand, niemand, niemand, niemand wil het horen