toun ik gustermiddag oet schoul kwam 
zat ter bie ons in keuken n vent 
hai zee: moi, mien noam is Jacques d'Ancona, 
ik heb heurd doe bist ain brok talent 
hai wol dus mien manager worden 
en ik wer een groot artiest 
mor ik zee: bekiek t moar 
schrap mie mor van dien liest

ik mout nog noar schoul tou 
ik heb ja gain tied 
ik zit nog op de mavo 
doar willen ze mie nog nait kwiet 
nee, ik mout nog noar schoul tou 
moar as t n beetje mitzit 
hoal ik volgend joar t exoamen 
en din dug ik mit

onze Jacques dij wis nait wat e heurde 
brillegloazen besluigen hom der van 
"met zo'n stem moet je snel op de bühne 
bist ja net Gloria Estefan" 
ik zol n bult centen verdainen 
nou of nooit, dit was mien kaans 
moar ik zee: bekiek t moar; 
ik dug al wat aans!


(c) P. de Haan