Ik vaar in mijn sloepje door de Amsterdamse grachten
Het is grauw, nat en nevelig weer
Met het idee dat je op me staat te wachten
voel ik de kou en de regen niet meer
Ik leg aan bij jouw fluwelen steiger
en ik zie je voor de ramen staan
Ik steek mijn hand omhoog en begin te hijgen
Vandaag ga ik er helemaal tegen aan

Je laat me binnen en je sluit de gordijnen
in een sfeer van euforie kleed ik me uit
en ik geloof je als je zegt je bent de mijne
Ik ben je enige, je ideale bruid
De extase overtreft mijn stoutste dromen
Ik weet niet wie ik ben of dat ik nog besta
en ik vraag je of ik nog een keer mag komen
als ik weer uitgeput buiten in de regen sta

Het is een wonder, 
ik wil geen eeuwigheid of twee seconden zonder
Jij bent de enige voor mij 
al staan er honderd in een rij
en dat gevoel gaat nooit meer voorbij

Ik draai me om en ik stap weer in mijn sloepje
en ik vaar door het rode neonlicht
Ik kijk nog een keer achterom en ik roep je
maar de gordijnen van je huis zijn alweer dicht
een keer in je leven, komt er een moment
dat je alles moet geven en laat zien wie je bent
een keer in je leven, komt her er op aan
een keer zul je buigend door je knieën moeten gaan

Het is een wonder, 
ik wil geen eeuwigheid of twee seconden zonder
Jij bent de enige, de enige voor mij 
al staan er honderd in een rij
en dat gevoel, dat gevoel
dat gevoel, ja, ja dat gevoel
dat gevoel gaat nooit meer voorbij