Als een zeeman zijn geliefde
voor de laatste maal een zoen geeft
en zijn schip de haven uitvaart
voor een eindeloze tocht
dan merkt ie aan zijn ogen
die hij niet meer in bedwang heeft
dat ze langzamer bewegen
en doorlopen zijn van vocht


Dan stromen al die tranen
langs de naden van zijn kiel
door de groeven
van zijn huid
naar de dieptes
van zijn ziel


En als een zeeman in de storm zit
op een stille oceaan
en zijn schip begint te zinken
naar beneden dus te gaan
dan komt er een moment
voordat hij naar de bodem zinkt
dat zijn hoofd boven de golven
nog een laatste traan wegpinkt


En als een zeeman is verzopen
en hij naar de hemel reist
kijkt ie soms nog naar beneden
als zijn zoon de zeilen hijst
en dan ziet ie zijn geliefde
huilend op de kade staan
dan komt er regen uit de hemel
en die regen is zijn traan

Want een zeeman, die kan huilen
huilen als een kind
Ja een zeeman die wil huilen
die kan huilen als de wind