Ik wou dat ik genieten kon,
zoals andere mensen doen,
van een wandeling in de zomerzon,
van een bank in het plantsoen.
Maar van zo’n bankje krijg ik jicht
en wandelen maakt me stijf
en ik zoek in ieder vergezicht
naar een horecabedrijf.

Ik wou dat ik een boodschap had
aan wat mooi is en volmaakt,
maar ik hou veel meer van alles wat
in onbruik is geraakt:
van een vervallen boerenschuur,
van rails, met onkruid overgroeid.
Daar hou ik van, maar puur natuur
vermoeit.

En ik weet niet hoe ik dit rijmen kan
met wat me gisteren overkwam.

Was ik langs een school gelopen,
stonden daar de ramen open,
hoorde ik de kinderen zingen…
Kon mijn tranen, lang vergeten tranen
niet bedwingen.