Wie vraagt zich nooit af: wat is dit voor wereld?
Wie zegt nooit uit zichzelf: dit is een krankzinnige tijd
Het wordt mij soms te veel, dan sluit ik mijn ogen
Dan denk ik aan voeger met weemoed en spijt
Van dat heerlijke vroeger blijft niets meer over
Er gaat zoveel verloren, er raakt zoveel kwijt

Een man met een handkar roept: “sappige handpeer”
Een meid met een schort om verkoopt een pot voor een cent
Een kind met een hoepel speelt midden op straat
Toen de tijd niet zo snel ging, had niemand nog haast
Daarginder een rijtuig, de voerman die oud is
Die oud is en krom, komt stram van de bok  
En koopt bij het kraampje een zoetzure bom
Een zoetzure bom

Het leven was niet duur 
En het was een avontuur
Met oranjebitter
En leverworst in ’t zuur

Je liep door de stad heen
Er was nog geen drukte
Geen piepende remmen
Soms een paardje op hol
Er was toen nog rust
Er was toen nog stilte
De stad was nog niet zo
Ongezellig en vol
Je kocht alles en alles
In piepkleine winkels
Daar rook het naar stof
En daar rook het naar meel
En ’s zaterdags at je
Dan bonen in stroop
Of jan-in-de-zak
Dat was heel goedkoop
 
Het leven was niet duur 
En het was een avontuur
Met oranjebitter
En leverworst in ’t zuur

En ’s avonds dan speelde vader accordeon
En werd moeder zo droevig als hij er bij zong
Maar wat vond je het fijn die droevige wijs
Hij zong zeer zwaarmoedig van: 
Schlafe, mijn Prinzchen, schlaf ein  
En voordat je naar bed ging
Dan kreeg je van moeder
Een kopje anijs
Een kopje anijs

Het leven was niet duur 
En het was een avontuur
Met oranjebitter
En leverworst in ’t zuur

Het leven was niet duur 
En het was een avontuur
Met oranjebitter
En leverworst in ’t zuur