’t was winter en de kou die ging je echt door merg en been,
de bomen kaal en koude kille straten.
Ik keek eens door het raam en buiten zag ik heel alleen,
een vogeltje verzwakt en zo verlaten.
Het kon haast niet meer vliegen dus nam ik het beessie mee 
en binnen is het toch weer bijgekomen.
Na maanden lang verzorgen vloog het vrolijk in het rond,
de lente kwam en blaadjes aan de bomen.

Kleine vogel, ga maar zweven, vlieg zo ver als je maar kan.
Kleine vogel, ’t is jouw leven, ga en maak er dus wat van.
Kleine vogel, ga maar zingen, blijf steeds opgewekt en blij,
Maar beloof me, dat je steeds wanneer je rond vliegt,
ook je mooie liedjes fluiten blijft voor mij.

De zomer was een feest voor hem, 
hij vloog vlot af en aan,
hij was van mij en ik van hem gaan houden.
Maar op een dag, de zomer was al haast voorbij gegaan, kwam hij met nog een vogeltje aan sjouwen.
Ik wist dat dit zou komen maar toch deed het mij wel pijn, ze stonden met z’n tweeën voor de ruiten.
En trots naast haar keek hij me aan vanaf het raamkozijn en zacht begon hij toen voor mij te fluiten.
 
Kleine vogel, ga maar zweven, vlieg zo ver als je maar kan.
Kleine vogel, ’t is jouw leven, ga en maak er dus wat van.
Kleine vogel, ga maar zingen, blijf steeds opgewekt en blij,
Maar beloof me, als je weggaat vlieg een rondje, fluit nog een keer dan een afscheidslied voor mij.

Kleine vogel, ga maar zweven, vlieg zo ver als je maar kan.
Kleine vogel, ’t is jouw leven, ga en maak er dus wat van.
Kleine vogel, ga maar zingen, blijf steeds opgewekt en blij,
Maar beloof me, als je weggaat vlieg een rondje, fluit nog een keer dan een afscheidslied voor mij.

Kleine vogel, ga maar zweven, vlieg zo ver als je maar kan.
Kleine vogel, ’t is jouw leven, ga en maak er dus wat van.
Kleine vogel, ga maar zingen, blijf steeds opgewekt en blij,
Maar beloof me, als je weggaat vlieg een rondje, fluit nog een keer dan een afscheidslied voor mij.
Maar beloof me, als je weggaat vlieg een rondje, fluit nog een keer dan een afscheidslied voor mij.