De allereerste keer dat ik speulde
met ‘n band
Augustus ‘86, in een gruune
landmachttent
Electrische gitaren, Marlboro en wien
Van die goedkope vruchtenwien,
wee’j wel?
Je hadden ons moeten zien
Der kwamen mensen kieken,
mar der was voetbal op
Dus der was niet veul, en trouwens,
zien heb ik ze nie
Want ik weud op dat moment
op slag verliefd op Annelie

Ze stun naor mij te kieken
met ‘n appel in de haand
Zo’n gruune zoere appel,
ik kwam van mien verstand
Vlak nao mien eerste optreden
was ‘t veur ‘t eerst
Da’k hielmaol in de warre was,
mar zij zee beheerst,
vanavond is er feest,
bij Inge’s ouders in de schuur
Zie ik je daar? En ik zei mhaw,
ooh dat week nog niet
Mar mien god wat was ik toen al stapelgek op Annelie

Mien wereld dreijde veur het eerst, ergens op ‘t fietspad
bij dinges veur ‘t huus,
heb ik van heur ‘n smok had
ik deu de ogen lös
en ik deu ze ok mar weer dicht
Alles in mien leben,
leek naor dit punt toe richt
Alles dreijit um dit,
hier met heur te staon
‘t was mij meer weerd dan met de jongens naor de Brasserie
Ik wol allennig mar allennig wezen
met Annelie

Ik was verliefd. Uren dagen weken
Ach, zei ok wel, dat moet wel ja,
zoiets ku’j nie faken
Maonden gungen veurbij,
Mar we zagen mekaar aal minder
Dat mög nie meer, want ze mus leren, En ze mog gien hinder,
van kalverliefde met zo’n vent as ik,
dat zee heur moe
Heur vader was wel cool,
daor over heur ie mij nie
Mar ondertussen heulen ze me weg van Annelie

Ze haalde heur diploma,
wol studeren in de stad
Ze vönd ‘n kamer en ‘n studie,
dus dat was ja wat!
‘k was bliede veur heur,
mar dat was mar eben
An ‘t ende van de zomer,
kreeg ze ‘t over heur neije leben
‘n andere wereld waor ik volgens heur nie tussen paste
‘k stön met mien gitaar om,
ik lusterde nie
En de volgende dag,
gung zij met Lijn 50 met, Annelie

‘k Heb heur mar ien keer weer zien,
ien keer in mien leben
En af en toe oh af en toe,
he’k der nummers over schreben
‘t gung heus wel weer over, ‘
t duurde lang misschien.
‘n rij gebreuken harten
bleek het beste medicien
Ik weet dat ‘t heur goed giet,
en andersom vast ok
En ‘t nou nog vergeten,
dat huuft zo neudig nie
Want inmiddels moet ik glimlachen,
a’k denk an Annelie