Ik voel me soms te moe om te slapen
Mis de kracht om mezelf weer op te rapen
Toon Hermans had gelijk: ik heb je nodig, vriend!
Bid voor me vecht voor me, ook als ik het niet verdien
Vaak kwam de hele bende binnenvallen
Ik mis soms het bier en de bitterballen
Bidden met z’n allen tot diep in de nacht
Wie houdt de wacht, wie houdt me vast? Ik heb je nodig!
Dit hart is niet van steen homie
Ik doe net alsof maar kan het niet alleen homie
Macho gedrag is voorbehouden aan die huichelaren
Ik zei het eerder al: echte mannen huilen samen
Breek het brood met me, steek het vuur aan
Blijf hoe dan ook met me op die muur staan
En als ik wankel of val
Blijf aan m’n zij in het donkere dal

Als ik m’n hoofd heb neergelegd
Te moe om ooit nog op te kijken
Vertel me dan dat je naast me staat
En dat je hier bij mij zal blijven

Lief, je kent me beter dan dat ik mezelf ken
Je betekent veel meer dan je zelf denkt
Niet altijd die gentleman, maar ik heb een engel
Aan m’n zijde tot aan het nieuwe Jeruzalem
Je begon aan deze reis door de nacht met me
Wat moet je soms wel niet gedacht hebben
Maar je bad met me, ik wil je dank zeggen
Bij jou kan ik de angst van me afzetten
Zou niet weten wat ik zonder je zou moeten
Het wonder dat ik koester zo bijzonder onze route
Blokkades, liefde, tranen, vrienden
Genade, knielen praten, ziekte
Vol passie, volle kracht vooruit, vol overgave
Vol verrassingen, vol met lachen, volle zomermaanden
Ik hou van je, lief, we gaan het samen redden
En als ik zelf geen uitkomst zie, wandel met me

Als ik m’n hoofd heb neergelegd
Te moe om ooit nog op te kijken
Vertel me dan dat je naast me staat
En dat je hier bij mij zal blijven
 
De letters dansen maar ik moet toch verder lezen
Ik schrik van de herkenning die ik vind in de gebeden
U heeft alles afgenomen van uw dienaar Job
De vraag waarom we hier zijn komt soms ook in mijn gedachten op
De slangenkop vertrapte U, ik voel m’n lijf verslappen nu
Vermoeiden vinden kracht in U nooit was ik zo zwak als nu
Wat moet ik met getuigenissen van Uw volgelingen
Het liefst zou ik m’n ogen sluiten, in de golven springen
Ik luid de noodklok, voel me doodop
Geef de hoop op, tart het noodlot en U zwijgt
Ik sluit m’n Bijbel, geef m’n twijfel
Aan de Man die me kent, om me geeft, me begrijpt
En ik kan niet zeggen dat alles opeens veranderd is
Maar ik weet nu zeker dat mijn leven in Uw handen ligt
Dus ik kniel in het stof, wil U vragen
Om me tot aan m’n laatste dag te dragen

Dus ik kniel in het stof, wil U vragen
Om me tot aan m’n laatste dag te dragen

Dus ik kniel in het stof, wil U vragen
Om me tot aan m’n laatste dag te dragen
Draag maar
Draag maar
Draag maar
Draag maar