Ze zegt dat je weer hebt liggen praten
In je slaap, in een taal die niet
De hare was maar helemaal gelukkig
Klonk je niet, zoveel kon ze wel verstaan.

Te tienen werd je vrolijk wakker, lentefris,
En wist natuurlijk weer van niets
Van geen kwaad bewust en herschapen
In een glimlach en een ochtendpik.
Je hebt het laken naar je toegetrokken
Als een woesteling, je omgedraaid, de rug
Naar haar, en haar kalmerende handen
Botweg van je lijf geslagen.
Te tienen werd je vrolijk wakker, lentefris,
En wist natuurlijk weer van niets,
Van geen kwaad bewust en herschapen
In een glimlach en een ochtendpik.