ik vang de regen in mijn haren
en duw de wind gewoon opzij
ik roep hallo tegen de bomen
de hele wereld lijkt van mij

de hemel hoog, de regenboog
ik loop ze tegemoet
het is machtig, het is prachtig
’t is volmaakt, het leven is weer goed

als je weet dat ergens 
toch iemand op je wacht
iemand die veel van je houd 
en lief tegen je lacht
die je neemt zoals je bent
met te veel of te kort
en die ondanks je grillen
niet moe meer van je wordt

ik lok de meeuwen naar beneden
en voer ze grote stukken brood
als ze verdwijnen in de verte
dan lijkt het strand een beetje bloot
de golven grijs, nog steeds op reis
de druppels op mijn arm
’t is niks bijzonders maar het maakt 
het leven heel even warm


als je weet dat ergens 
toch iemand op je wacht
iemand die veel van je houd 
en lief tegen je lacht
die je neemt zoals je bent
met te veel of te kort
en die ondanks je grillen
niet moe meer van je wordt


als je weet dat ergens 
toch iemand op je wacht
iemand die veel van je houd 
en lief tegen je lacht
die je neemt zoals je bent
met te veel of te kort
en die ondanks je grillen
niet moe meer van je wordt