nu ik sta bij de scherven van het glas dat eens gevuld was met geluk
ligt mijn droom aan m'n voeten en ik tel de scherpe splinters stuk voor stuk
het kristal van alle dagen leek z'n flonkering te leggen tot de nacht
maar het lot maakt diepe wonden en een uur wordt een seconde onverwachts

waar blijft een droom
waar blijft een droom
waar blaast de wind de as van het vuur
waar blijft een droom
waar blijft een droom
het licht van het donkere uur

aan het graf van de vriendschap die ik kreeg en weer verspeelde zonder meer
doemt het beeld op van mijn liefste die ik achterliet die allerlaatste keer
en de spijt van alle kansen die ik miste en met tranen heb betaald
maakt me bitter want ik weet in welke uren ik beslissend heb gefaald

waar blijft een droom
waar blijft een droom
waar blaast de wind de as van het vuur
waar blijft een droom
waar blijft een droom
het licht van het donkere uur




Origineel: Where are the now
Craich/Whitney/Den Braber