In de buurt kende ieder Ome Arie
Die vroeger op de kermis had gestaan
Daar trad 'ie op als Mister Matocari
De sterkste man van hier tot aan de maan.

De kinderen, ze wisten waar 'ie woonde
Ze stonden er geregeld op z'n stoep
Omdat 'ie ons z'n kunsten nog vertoonde
Hij gaf ons limonade, op z'n tafel stond een trommel snoep.

Refrein:
Hij hield niet van kapsones en bombarie
Maar kinderen, die mocht 'ie des te meer
Je noemde 'm gewoon maar Ome Arie
Dat paste beter bij 'm dan 'meneer'.

Ieder kind zat wel een keer in de penarie
Om ruzie thuis of honderd regels straf
Dan klopte je maar aan bij Ome Arie
De zorgen vielen daar zo van je af.

En al werd die oude kermisklant wat grijzer
Voor ons bleef 'ie nog trouw aan z'n beroep
Hij boog met blote handen staven ijzer
Hij gaf ons limonade, op z'n tafel stond een trommel snoep.

Refrein.

't Kon vanzelf niet eeuwig blijven duren
Die tijd met Ome Arie, onze vriend
Maar nooit vergeet ik al die fijne uren
Voor mij heeft 'ie de hemel wel verdiend!

Hij hield niet van kapsones en bombarie
Maar kinderen, die mocht 'ie des te meer
Je noemde 'm gewoon maar Ome Arie
Een eretitel mooier dan 'meneer' (2x).