In de nacht
loop ik alleen door de stad,
'k wou dat ik eindelijk vergat,
dat ik jou ooit heb gekend,
je gezicht, wie je bent.

In de nacht
ben ik voor het eerst weer alleen.
Toch voel ik jou om me heen,
voel ik je hand op mijn rug,
laat me los, kom niet terug.

En de hemel wordt langzaam grijs,
de cafés zijn nu dicht
en het plein dooft nu dadelijk 
zijn spel van gekleurd neonlicht.
En ik kijk op de gracht in het water
en ik zie jouw gezicht.

In de nacht
voel ik me koud en alleen,
voel ik mijn hart als van steen.
Ik hoop jou nooit meer te zien,
maar ik hoop toch misschien.

In de morgen wordt alles nu helder,
de hemel is licht
en mijn ogen vermoeid van de tranen,
ze vallen nu dicht.
En ik slaap in de zon
en ik droom en ik zie jouw gezicht.

In de nacht zal ik weer dwalen op straat,
eenzaam omdat ik je haat.
Toch blijf ik zoeken naar jou
omdat ik van je houd.