De domheid van mijn woorden
En de leegte van mijn taal
De loosheid van mijn kreten
't Komt mij voor als erg banaal
Het gemak van lieve woorden
Spuien Ben 'k somszomaar kwijt
Als ik zie dat je onder deze vorm Van
Liefdeloosheid lijdt
'k Geloof dat jij het moeilijk hebt Te leven zo met mij
Ik ben erdoor mijn eigen zaken
Veel te vaak niet bij
'k Heb een eigen leven
Dat een ander toch niet kent
'k Wil jou er niet mee belasten
Zolang jij gelukkig bent
Daarom geef ik je, wat je maar wilt
Zodat dat de pijn verdrijft
'k Ga met jou naar bed
En zweer dat 'k eeuwig bij je blijf
En als ik dan naast je lig
En je gezicht eens observeer
Dan zie ik dat dit soort zaken
Je gezicht hebben verweerd
Dan voel 'k mevrees'lijk eenzaam
En 'k vraag je om wat raad
Maar je hoort 't niet en ziet 't niet
Omdat je zachtjesslaapt
En morgen zal je opstaan
En dan gaan we maar weer door
En zo sukkelen we samen
En alleen ons leven door
En toch zal een van ons
De keuze maken om te gaan
En zullen we zonder elkaar
Op eigen benen moeten staan
Maar ik zal me eenzaam voelen
Zeker als ik elders ben
Dan verlang ik naar de stilte
En de troost van je stem