Vertel het me niet, m’n kind
Ik wil van je liefdesverhalen niet horen
Ik zou ervan blozen tot over m’n oren
Vertel het me niet, m’n kind

Toe laat me er liever een beetje naar gissen
En piekeren als je niet thuiskomt: waar is ze?
Alleen met een man, ze omhelzen elkaar
Een gering avontuur, een gewoontegebaar

Vertel het me niet, m’n kind
Want als je werkelijk zou zeggen wat je doet
Of graag zou doen als de gelegenheid zich voordeed
Als je je kinderzieltje toonde dat onherstelbaar doorsleet
Eerlijk en oprecht
Dan zou je moeder zeggen: “Kind, wat ben je slecht”
Ach

 Vertel het me niet, m’n kind
Waarom ik je laatst bij de stadsapotheek zag
Waarom je vanmorgen zo akelig bleek zag
Vertel het me niet, m’n kind

Ik ken je lectuur die je buiten bereik denkt
Een stuk theorie die je vast in praktijk brengt
Die rotjongen waar ik je mee heb gezien
Wordt dat nummer één of misschien nummer tien

Vertel het me niet, m’n kind
Want als je werkelijk zou zeggen wat je doet
Of graag zou doen als de gelegenheid zich voordeed
Als je je kinderzieltje toonde dat onherstelbaar doorsleet
Eerlijk en oprecht
Dan zou je moeder zeggen: “Kind, wat ben je slecht”
Ach

Ik vertel het jou ook niet m’n kind
Wat ik deed toen ik net zo’n snotmeid als jij was
Geen mens mag ’t weten hoe vroeg ik erbij was
Ik vertel het jou niet, m’n kind

Ik keek in de spiegel met diepe verachting
In godsnaam nou ben ik toch niet in verwachting
Ik kende er acht voor je vader me vroeg
En later nog twee, en het was niet genoeg

Ik  vertel het je niet, m’n kind  
Want als ik werkelijk zou zeggen wat ik deed
En weer doe als zich de gelegenheid maar voordoet
Als ik zou bekennen dat je vader er beslist weer eens vandoor moet
Eerlijk en oprecht
Dan zei mijn dochter: “Moeder,  o wat bent u slecht”
Bah