De kinderen van de wereld willen maar een ding
Net zo groot en sterk zijn als de mensen om zich heen
Ze vechten zich een weg door de baarmoeder naar buiten
Vanaf dat ogenblik is een moeder weer alleen
Is er een man die van haar houdt, dan is dat meegenomen
Ze hebben de illusie van een kind dat bij hen hoort
Vergeten hoe ze zelf zich hebben vrijgevochten
Van de navelstreng, de moederzorg, 't vaderlijke woord

Waar ga je heen, m'n lieveling, m'n schattebout
Waar ga je heen, kindje van mij
Keer omme, je bent twee, keer omme, je bent vier
Keer om, je wordt volwassen en je wilt weg van hier

De kinderen van de wereld willen maar een ding
Zelf doen, nieuwe woorden leren, niet meer op je schoot
Om zeven uur naar bed, dat wordt 't liedje van verlangen
Alleen naar oma, met de bus, ik ben toch zeker groot
Net als grote mensen hebben ze hun eigen zorgen
Een slecht rapport, kapotte knie, of ruzie bij hen thuis
Maar, zingend met het orgel mee, vergeten ze hun zorgen
Dansend de straat in, straat uit, komen ze laat naar huis

Waar ben je geweest, jij deugeniet, jij stoute meid
Waar ben je geweest, bengels van mij
Keer omme, je bent acht, keer omme, je bent tien
Keer om, je wordt ongeduldig en wilt de hele wereld zien

De kinderen van de wereld kijken naar de grote mensen
Je ziet en hoort ze denken: Wij zullen het anders doen
'Doe je best', 'Kom niet te laat', en 'Maak ons niet te schande'
Roepen ouders. Nou, denkt 't kind
Als jullie het zelf eens zouden doen
De grote mensen maakten een woestijn van deze wereld
Door oorlog en door honger sterven kinderen in de goot
De mensenrechten zijn nog steeds geen rechten voor de kinderen
Wanneer beginnen we daar aan, de kind'ren zijn in nood

Waar ga je heen, m'n lieveling, m'n kleine meid
Waar ga je heen, kind'ren van mij
Keer omme, je was klein, keer omme, je bent groot
Keer om, je bent volwassen met eigen kind'ren op je schoot

't Kind, dat heeft zich omme gekeerd
Dat heeft het van de andere kind'ren geleerd
Keer omme, keer omme, m'n hart dat keert zich omme