Coraz bli¿ej moment 

Gdy nie poznam ju¿ siebie 

Mo¿e jestem szalona 

Mo¿e jestem, nie wiem... 



Ten krzew ju¿ nie zakwitnie wiêcej 

I bêdzie tak sta³ 

Cichy i ci¹gle zielony 

Tym krzewem jestem ja 

Wspomnienia powracaj¹ 

Kiedy chcê byæ sama 

By zatruæ myœl i cia³o 

W pó³mroku zasypiania 



Coraz mniej ju¿ czujê 

Coraz wiêcej wiem 

W moich oczach kamienie 

A w ramionach cieñ 

Zrobiê co tylko ka¿esz 

Zrobiê co tylko chcesz 

W moich oczach kamienie 

A w ramionach cieñ 

Zabierasz mnie, gdzie ¿yje noc 

Na dno 

Za siódmy kr¹g, ze œwiat³a w mrok 

Na dno 



Gdy w ramionach mych umierasz 

I gdy widzê co nas czeka 

W tym pó³mroku tonê 

Bo myœli jak rzeka 

I wiem, ju¿ nie zakwitnê wiêcej 

Jak ten krzew pod oknem 

Czasami czyjeœ rêce 

Kwiat sztuczny przypn¹ do mnie 

Gdy nie mam ju¿ na nic si³y 

Ostatni p³omieñ to ja 

Kiedy idê za Tob¹ 

Coraz bli¿ej do dna 



Robiê co tylko ka¿esz 

Robiê co tylko chcesz 

Na mym ciele stygmaty 

W oczach kamienny sen 

Tylko jedno ju¿ czujê 

Tylko jedno wiem 

¯e cokolwiek siê stanie 

Nie opuszczê Ciê 

Dlatego idê wci¹¿ za Tob¹ w noc 

Na dno 

Za siódmy kr¹g, w truj¹cy mrok 

Na dno 



Coraz mniej ju¿ czujê 

Coraz wiêcej wiem... 



Na krzewie obok kolorowy ptak 

Gniazdo buduje skrzydlaty 

Patrz¹c na niego wspominam jak 

Zabra³eœ mi moje kwiaty 

Zabra³eœ mi moje kwiaty.....