Jouw lege glas staat nog op de tafel
De vorm van je lippen, die kleeft er nog aan
Dat lege glas symbool van ellende
Want toen je het uit had, toen ben je gegaan

Je liet mij alleen, Aline
Na zo’n lang samen zijn
Zoals jij verdween, Aline
Doet dit nog dubbel pijn

Ik keek naar teevee en jij zat aan tafel
Je vulde twee glazen: één gaf je aan mij
Toen zei je: kom hier en laten we drinken
Een toast op ons afscheid. Ik maak me weer vrij

’t Was dom wat jij deed, Aline
Ja, jij bent nu weer vrij
Maar, ach, jij vergeet, Aline
Hoe moet het nou met mij

Jij hebt plezier, begint een nieuw leven
Wat vroeger geweest is, vergeet je voorgoed
De man die daar thuis alleen is gebleven
Wat kan het jou schelen hoe die lijden moet