Op school heb ik een fijne tijd gehad.
Ik denk nog vaak aan met z'n allen spelen op het plein.
Ik mocht niet klagen,
ik had vriendjes zat.
Hoewel die namen mij na al die jaren weer ontschoten zijn.

Maar wat ik nooit vergeet,
is hoe hij naar mij keek.
Zijn ogen zochten mij,
als ik me draaide keek hij weer opzij.

We woonden beiden in dezelfde straat.
Buiten de school hadden we dat probleem er ook nog bij.
'k Heb ik die jaren nooit met hem gepraat.
Als wij naar huis toe liepen bleef hij vijftien meter achter mij.

Maar wat ik nooit vergeet,
is hoe hij naar mij keek.
Zijn ogen zochten mij,
als ik me draaide keek hij weer opzij.

Maar wat ik nooit vergeet,
is hoe hij naar mij keek.
Zijn ogen zochten mij,
als ik me draaide keek hij weer opzij.

En wat ik nooit vergeet,
is hoe hij naar mij keek.
Zijn ogen zochten mij,
als ik me draaide keek hij weer opzij.