Het soude een scamel mersenier
Coopmansceipe leren. 
Hi hiet Annin Tutebier, 
Hi conste hem wel gheneren,
Daer hi sinen canis drouch, 
Een joncfrauwe riepen ende soe louch: 
‘Comt hier na, goet meerseman!’
	
 
‘Naelden! spellen! trompen! bellen!
Ic wil mijn merse hier neder stellen,
Laet zien of ic vercopen can.’
 
Als hi de scone vrauwe anesach,
Hi sprac: ‘ic wil mijn merse ontslaen, 
Ic hebbe ghetsantert al den dach, 
In hebbe ene mite niet ontfaen.’
Sinen canis hi ontslouch: 
‘Joncfrauwe, nu souct al u ghevouch, 
Want ic u wel der baten jan.’
Naelden! spellen! etc.
 
‘Merseman’ seidse, ‘lieve gheselle,
Ic hebbe een cleine cokerkijn. 
In vinde hier in no naelde no spelle
Die wel voughen soude daer in.
Hier sijn grote ende daer toe cleine, 
Maer ic ne vinde niet dat ic meine.’
‘Joncfrauwe, wat spellen wildi dan?’
  
‘Naelden! spellen! trompen! bellen!
Ic wil mijn merse hier neder stellen,
Laet zien of ic vercopen can.’
 
‘Joncfrauwe, ic hebbe een spellekijn,
Dan es niet aldus cleine.’
‘Cnape, wel moeti comen sijn, 
Ghi weit wel wat ic meine.
Wildi de spelle vercopen niet, 
So leensce mi, of ghijt ghebiet! 
Ic salt u lonen, bi sinte Jan!’
 
‘Naelden! spellen! trompen! bellen!
Ic wil mijn merse hier neder stellen,
Laet zien of ic vercopen can.’

Hi nam de joncfrauwe bi der hant,
Si gingen onder hem beiden.
De spelle dat zoe te pointe vant, 
Soene wilder niet of sceiden. 
‘Cnape, hout mi dit spelleldjn!
Het sal u wel vergouden zijn, 
Want beter spelle ic nie ghewan!’
 
‘Naelden! spellen! trompen! bellen!
Ic wil mijn merse hier neder stellen,
Laet zien of ic vercopen can.’