Eer ende lof heb d'aventuer
Dat ic gheroepen bin ter muer
Daer Orpheus bewairt den tin;
Al ist mi zeer gheworden zuer,
Nochtan verblijd na der natuer
So is mi beid hert ende sin.

Dat is nu een wel zoet ghewin.
"Och hoert vaer in
In al volmaecter vrolicheit!"
Daer ic toe wesen wil bereit,
Blivende sijn ghetru ghesworen
Mit allen die hem toe behoren.

Want hi wael weet ende hi wel kint
hoe dat die sine sijn ghesint.
En vrolic kint.
Wilc hi mit goeder herten mint.
Dat begherd hi
Vrolic ghegroet hebben van mi.
Danc hebt.
Daer toe bin ic gheneghen:
Vrou, sijt ghegroet van sinen weghen.